Ο αρμόδιος Επίτροπος Οικονομικών της Commission κ. Kallas δήλωσε ότι το Σχέδιο Νόμου για τις παράκτιες ζώνες αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση της χώρας, με στόχο τη διευκόλυνση των στρατηγικών επενδύσεων και τις ιδιωτικοποιήσεις, προαναγγέλλοντας ταυτόχρονα ένα νεό νόμο για τις δασικές γαίες και τη δασική υπηρεσία, καθώς και την έγκριση του παραγωγικού δικαίου που εκκρεμεί σχετικά με την περιβαλλοντική αδειοδότηση.
Το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό και την παραλία περιλαμβάνει τα παρακάτω: - μείωση των περιορισμών παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας, - διευκόλυνση κατασκευής έργων που εξυπηρετούν παραθαλάσσιες επιχειρήσεις, - προαιρετική χάραξη παραλίας, - νομιμοποίηση αυθαιρέτων, - κατάργηση της ελεύθερης παραλίας.
Έχει διατυπωθεί ο έντονος προβληματισμός ότι η απουσία περιβαλλοντικών - κοινωνικών - επιστημονικών κριτηρίων υποκρύπτει την πρόθεση για fast track "αξιοποίηση" των αιγιαλών και της παραλίας από το ΤΑΙΠΕΔ. Στην ουσία, το νομοσχέδιο ευθυγραμμίζεται πλήρως με δύο από τους βασικούς άξονες της ευρύτερης ασκούμενης πολιτικής: (α) εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και (β) υποβάθμιση κάθε έννοιας προστασίας στο όνομα μιας άναρχης ανάπτυξης προς εξυπηρέτηση συμφερόντων.
Παράλληλα, προβληματίζει και το ευρύτερο πλαίσιο εντός του οποίου εγγράφεται η συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης. Έτσι, παρά την πρόβλεψη στο Σχέδιο Νόμου για σύμφωνη γνώμη του ΥΠΠΟΑ, υπενθυμίζεται ότι μετά από πρόσφατη τροπολογία το Ελληνικό Δημόσιο υποχρεούται να αποζημιώνει τους επενδυτές του ΤΑΙΠΕΔ ακόμα και για νόμιμες ενέργειες υπηρεσιών, όπως η Αρχαιολογική Υπηρεσία ή η Πολεοδομία. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς τις πιέσεις που πρόκειται να δεχτούν οι υπηρεσίες, οι οποίες θα κληθούν να παρακολουθήσουν την υλοποίηση των επενδυτικών σχεδίων σε παραθαλάσσιες εκτάσεις, που θα παραχωρηθούν από το ΤΑΙΠΕΔ.
Παράλληλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι με τους αναπτυξιακούς νόμους έχει δοθεί στο Υπ. Ανάπτυξης η δυνατότητα να παρακάμπτει το Υπουργείο Πολιτισμού και τον Αρχαιολογικό Νόμο.
Τέλος, προφανώς και δεν είναι άσχετη η συζήτηση που έχει ξεκινήσει για τη συνταγματική αναθεώρηση. Νομοσχέδια όπως το συγκεκριμένο για τον αιγιαλό και την παραλία, ουσιαστικά διαμορφώνουν ένα νέο καθεστώς με υποβαθμισμένη τη σημασία της προστασίας του αστικού, φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, κάτι που προκαταλαμβάνει αρνητικές εξελίξεις σε επίπεδο Συντάγματος. Υπενθυμίζουμε την πρόσφατη πρόταση του ΣΕΒ για αντικατάσταση του άρθρου 106 με άλλο, που θα εξαρτά την απασχόληση, την κοινωνική πρόοδο και τη βιώσιμη ανάπτυξη από την "ανοιχτή" και "ανταγωνιστική" οικονομία (δηλαδή την άναρχη οικονομία των αγορών, όπως την αντιλαμβάνεται ο νεοφιλελευθερισμός), υποβαθμίζοντας το ρόλο της Πολιτείας, του Δημοσίου και του κοινωνικού κράτους.
.png)
Ο αρμόδιος Επίτροπος Οικονομικών της Commission κ. Kallas δήλωσε ότι το Σχέδιο Νόμου για τις παράκτιες ζώνες αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση της χώρας, με στόχο τη διευκόλυνση των στρατηγικών επενδύσεων και τις ιδιωτικοποιήσεις, προαναγγέλλοντας ταυτόχρονα ένα νεό νόμο για τις δασικές γαίες και τη δασική υπηρεσία, καθώς και την έγκριση του παραγωγικού δικαίου που εκκρεμεί σχετικά με την περιβαλλοντική αδειοδότηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο νομοσχέδιο για τον αιγιαλό και την παραλία περιλαμβάνει τα παρακάτω:
- μείωση των περιορισμών παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας,
- διευκόλυνση κατασκευής έργων που εξυπηρετούν παραθαλάσσιες επιχειρήσεις,
- προαιρετική χάραξη παραλίας,
- νομιμοποίηση αυθαιρέτων,
- κατάργηση της ελεύθερης παραλίας.
Έχει διατυπωθεί ο έντονος προβληματισμός ότι η απουσία περιβαλλοντικών - κοινωνικών - επιστημονικών κριτηρίων υποκρύπτει την πρόθεση για fast track "αξιοποίηση" των αιγιαλών και της παραλίας από το ΤΑΙΠΕΔ. Στην ουσία, το νομοσχέδιο ευθυγραμμίζεται πλήρως με δύο από τους βασικούς άξονες της ευρύτερης ασκούμενης πολιτικής: (α) εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και (β) υποβάθμιση κάθε έννοιας προστασίας στο όνομα μιας άναρχης ανάπτυξης προς εξυπηρέτηση συμφερόντων.
Παράλληλα, προβληματίζει και το ευρύτερο πλαίσιο εντός του οποίου εγγράφεται η συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης. Έτσι, παρά την πρόβλεψη στο Σχέδιο Νόμου για σύμφωνη γνώμη του ΥΠΠΟΑ, υπενθυμίζεται ότι μετά από πρόσφατη τροπολογία το Ελληνικό Δημόσιο υποχρεούται να αποζημιώνει τους επενδυτές του ΤΑΙΠΕΔ ακόμα και για νόμιμες ενέργειες υπηρεσιών, όπως η Αρχαιολογική Υπηρεσία ή η Πολεοδομία. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς τις πιέσεις που πρόκειται να δεχτούν οι υπηρεσίες, οι οποίες θα κληθούν να παρακολουθήσουν την υλοποίηση των επενδυτικών σχεδίων σε παραθαλάσσιες εκτάσεις, που θα παραχωρηθούν από το ΤΑΙΠΕΔ.
Παράλληλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι με τους αναπτυξιακούς νόμους έχει δοθεί στο Υπ. Ανάπτυξης η δυνατότητα να παρακάμπτει το Υπουργείο Πολιτισμού και τον Αρχαιολογικό Νόμο.
Τέλος, προφανώς και δεν είναι άσχετη η συζήτηση που έχει ξεκινήσει για τη συνταγματική αναθεώρηση. Νομοσχέδια όπως το συγκεκριμένο για τον αιγιαλό και την παραλία, ουσιαστικά διαμορφώνουν ένα νέο καθεστώς με υποβαθμισμένη τη σημασία της προστασίας του αστικού, φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, κάτι που προκαταλαμβάνει αρνητικές εξελίξεις σε επίπεδο Συντάγματος. Υπενθυμίζουμε την πρόσφατη πρόταση του ΣΕΒ για αντικατάσταση του άρθρου 106 με άλλο, που θα εξαρτά την απασχόληση, την κοινωνική πρόοδο και τη βιώσιμη ανάπτυξη από την "ανοιχτή" και "ανταγωνιστική" οικονομία (δηλαδή την άναρχη οικονομία των αγορών, όπως την αντιλαμβάνεται ο νεοφιλελευθερισμός), υποβαθμίζοντας το ρόλο της Πολιτείας, του Δημοσίου και του κοινωνικού κράτους.