Το κρυφό νέο μνημόνιο για το Δημόσιο

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, που επαληθεύτηκαν πλήρως απ' όσα είπε ο Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης σε συνέντευξή του σε megaλο κανάλι, η Κυβέρνηση έχει αποφασίσει και σύντομα πρόκειται να ανακοινώσει το ακόλουθο «πλάνο ανασυγκρότησης» του Δημοσίου για τη διετία 2014 - 2015:

1. Η δέσμευση για διαθεσιμότητα 25.000 δημοσίων υπαλλήλων θα ολοκληρωθεί άμεσα, με την ένταξη σε καθεστώς κινητικότητας δημοτικών υπαλλήλων και υπαλλήλων των ασφαλιστικών ταμείων.

2. Οι 7.000 απολύσεις, που απομένουν για την επίτευξη του μνημονιακού στόχου για συνολικά 15.000 απολύσεις μέχρι το τέλος του 2014, καθώς και νέες απολύσεις από το 2015, χωρίς συγκεκριμένο προς το παρόν αριθμητικό στόχο, θα προέλθουν από τους επίορκους, από όσους προσελήφθησαν με πλαστά δικαιολογητικά, από τις παράνομες μετατροπές συμβάσεων σε αορίστου χρόνου και από τους συμβασιούχους αορίστου χρόνου των Νομικών Προσώπων Δημοσίου ή Ιδιωτικού Δικαίου, που θα συγχωνευθούν ή θα καταργηθούν.

3. Εντός του Απριλίου θα ολοκληρωθεί η νέα αξιολόγηση, με το 15% των υπαλλήλων να κρίνονται υποχρεωτικά ως ανεπαρκείς.

4. Ταυτόχρονα θα προχωρήσουν οι διαδικασίες για τα νέα οργανογράμματα, για τα οποία αναφέρεται ότι είναι σχεδόν έτοιμα.

5. Παράλληλα, μέχρι το τέλος του χρόνου θα εισαχθούν νέες σημαντικότατες αλλαγές, που θα διαφημιστούν ως ο «σκληρός» πυρήνας των αλλαγών στη Δημόσια Διοίκηση:

• Νέος τρόπος επιλογής σε θέσεις ευθύνης, με κατάργηση της μοριοδότησης πτυχίων κλπ, γραπτές εξετάσεις, συνέντευξη και συμμετοχή στη διαδικασία αξιολόγησης στελεχών του ιδιωτικού τομέα.

• Νέος «Μόνιμος Μηχανισμός Κινητικότητας», που θα ανακατανείμει συνολικά το προσωπικό, δημιουργώντας μια «εσωτερική αγορά εργασίας» στο Δημόσιο.

6. Θα υπάρξουν νέες μειώσεις στους μισθούς του Δημοσίου, μέσω ενός νέου μισθολογίου που θα συνδέεται με την αξιολόγηση.

7. Τέλος, υπάρχουν διαρροές, σύμφωνα με τις οποίες η Κυβέρνηση θα θέσει το ζήτημα της άρσης της μονιμότητας στο πλαίσιο της συνταγματικής αναθεώρησης.

Αν η ασκούμενη πολιτική του ακραίου νεοφιλελευθερισμού δικαιωθεί στις εκλογές του Μαΐου, η Κυβέρνηση πίσω από το περιτύλιγμα της «νέας φάσης ανασυγκρότησης του κράτους», που στην πραγματικότητα αποτελεί ένα κρυφό νέο μνημόνιο, εξίσου σκληρό με τα προηγούμενα, θα προχωρήσει στην ολοκλήρωση του σχεδίου της για τη διάλυση της Δημόσιας Διοίκησης και την πλήρη άλωση του Δημοσίου από τα κρατικοδίαιατα διαπλεκόμενα συμφέροντα. Ένα καταστροφικό σχέδιο που αγγίζει τους πάντες, μόνιμους και αορίστου, υπαλλήλους και προϊσταμένους.

Και ας μην έχουμε καμία αμφιβολία, δεν πρόκειται να υπάρξουν κόκκινες γραμμές, όρια και ευαισθησίες για την πολιτιστική κληρονομιά, το «περιούσιο» Υπουργείο Πολιτισμού και τους «σεβαστούς» αρχαιολόγους.

Για όσους αναρωτιούνται ακόμα «πώς θα βγαίνει η δουλειά», υπενθυμίζουμε ότι στο τελευταίο πολυνομοσχέδιο, που υπερψηφίστηκε από την κυβερνητική πλειοψηφία, προβλέπεται η επέκταση της «χρήσης» ενοικιαζομένων εργαζομένων μέσω ιδιωτικών εταιρειών στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, πέραν των καθαριστριών και του προσωπικού ασφαλείας.

Οι εξαθλιωμένοι ενοικιαζόμενοι υπάλληλοι είναι το επόμενο βήμα μετά τα Stage, τις ΜΚΟ και την «κοινωφελή εργασία». Σύντομα θα κάνουν την εμφάνισή τους και στο Υπουργείο Πολιτισμού, αρχής γενομένης από τη φύλαξη αρχαιολογικών χώρων και μουσείων. Ο κ. Μητσοτάκης στη συνέντευξή του το είπε απροκάλυπτα: η φύλαξη αρχαιολογικών χώρων πρέπει να παρέχεται από τον ιδιωτικό τομέα και όχι από δημόσιους υπαλλήλους. Και ας μην έχουμε καμία αμφιβολία. Το μοντέλο αυτό εργασιακού μεσαίωνα θα περάσει και στις ανασκαφές, στα έργα συντήρησης, στις αναστηλώσεις και στα γραφεία.

Για την Αυτόνομη Παρέμβαση Αρχαιολόγων δεν πρόκειται για ένα θέμα που έχει να κάνει μόνο με τη σπουδαιότητα της πολιτιστικής κληρονομιάς, με την εύρυθμη λειτουργία και τα ωράρια των αρχαιολογικών χώρων και των μουσείων ή με πάγιες και διαρκείς υπηρεσιακές ανάγκες. Αν όσοι διαφωνούμε με τα κυβερνητικά σχέδια, δώσουμε τη μάχη σε στενό κλαδικό επίπεδο, χωρίς να βάζουμε το πολιτικό αίτημα για αλλαγή της ασκούμενης πολιτικής συνολικά, οι εξελίξεις για μια ακόμα φορά θα μας ξεπεράσουν.

Ο αγώνας που πρέπει να δώσουμε, είναι πρώτα απ’ όλα για το πώς θέλουμε να είναι η κοινωνία, μέσα στην οποία ζούμε εμείς και τα παιδιά μας. Ένας αγώνας κατά της λιτότητας και της εξαθλίωσης των εργαζομένων. Ένας αγώνας κατά των διαπλεκόμενων συμφερόντων, που βγάζουν υπερκέρδη σε βάρος του κόσμου της εργασίας και της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Ένας αγώνας για μια κοινωνία με σταθερή και αξιοπρεπή εργασία για όλους.